Dit is deel 7 van een beschrijving van de diensttijd van Izaäk Oprel in Curacao. De tekst is van hemzelf (!), gefilterd uit vrij uitvoerige brieven die hij naar huis had gestuurd. De foto’s komen uit zijn foto-album, ingekleurd door de maker van deze blog (van heeele kleine zwart-wit-foto’s…, niet altijd even goed gelukt). 

Het geeft als het goed is een mooi tijdsbeeld hoe een 20-jarige marinier zijn dienstplicht beleefde destijds.

Dit deel beschrijft de maand na de ziekenboeg.

Curacao, 9  mei  1952

Vanochtend ben ik ontslagen uit de ziekenboeg, maar hoef voorlopig nog geen wacht te lopen, dus dat is nog al soepel. In het begin van de week kreeg ik een lawine van kranten n.l. Panorama, Spiegel, Week in beeld, de Lach en Bedrijfsbanden. Plus nog een boekje, dus had ik behoorlijk wat te lezen. Nu heb ik de hele zaak maar in de ziekenboeg achtergelaten, want daar liggen er een paar die het aan hun nieren hebben, dus die zijn er ook nog niet uit.  Die zakagenda is nog steeds niet aangekomen, terwijl de kranten en zo toch regelmatig doorkomen. De luchtpost naar deze kant gaat ook niet zo vlot meer sinds het via het Marinepostkantoor gaat.  De meeste post komt nu zaterdags aan.

Voor mijn doen was ik behoorlijk bruin geworden, maar dat is er nu weer grotendeels af. We zitten nu bijna in de warmste tijd, dus dat verandert wel weer. Het is `s middags al zo heet dat zelfs de Curacaowenaars er over klagen. Deze dagen hoeven we voor de warmste dagen van Holland niet onder te doen, alleen is het hier niet zo gauw drukkend, en als er maar een beetje wind is is het nog wel te harden.

Curacao, 12 Mei  `52

We waren te laat terug van St.Michiel. Ik ben gelijk weer lekker verbrand. Het is maar goed dat er geen velddienst is , anders kon ik wel eens last van schouders krijgen.  Als het een beetje wil gaan we de volgende maand niet naar Waterfort, omdat we er een hoop nieuwe bijgekregen hebben, die moeten eerst een beetje ingewerkt worden. Er is bijna iedere avond film in het kamp, soms wel 2 verschillende, en toen we pas hier waren zag je er nooit een. We gaan dus wel vooruit. 

Van de week ben ik nog aan het plunje kopen geweest, zoals handdoeken, sokken en ondergoed, dus het heeft weer behoorlijk wat gekost. 

Curacao, 16 Mei  1952

Nu kan ik eindelijk eens schrijven dat ik weer gewoon dienst doe. De geelzucht is dus achter de rug.  Het is op het ogenblik half negen en ben net terug uit de stad.  We hebben de jongens die naar huis gingen, afgeduwd, zodoende ben ik ook weer eens op de Oranjestad geweest.

Er zijn 6 jongens van het 4 e inpel bij. Nadat de boot weg was, zijn we nog even de stad in geweest, en kwamen een paar Engelse zeelui tegen, en zijn daar een tijdje mee opgetrokken. Ze spraken bijna alle talen behalve natuurlijk Hollands. De gesprekken werden gevoerd in het Hollands, Duits, Engels en Spaans. Nu ben ik in Hollands al niet sterk, laat staan buitenlands, maar ja als je maar lol heb. In Rotterdam waren ze schijnbaar nog al goed bekend, want daar hadden ze hele verhalen over, al begreep ik er niet veel van. 

Met Hemelvaartdag wordt er een grote picnik gehouden door de CPIM voor 700 man van de Marine, maar jammer genoeg kan ik niet mee want ik heb dan de wacht. Als het een beetje wil gaan we volgende maand toch naar Waterfort. Ik hoop maar dat het door gaat, want ik zit nergens liever.

Curacao, 21 Mei 1952

Er is van de week ook helemaal geen post binnengekomen. Morgen (hemelvaartsdag) heb ik de wacht, en kan ik dus niet met de CPIM picnik mee, maar dat is niet zo erg want vanavond hebben we nog en feestje in het kamp.  Zojuist komt de zeepost binnen, er zijn 5 pakjes kranten voor me bij, een hele vracht tegelijk dus. Het is op het ogenblik lekker weer, het heeft vannacht n.l. ontzettend geregend, en dat was wel nodig want het was weer een hele tijd geleden. 

 Curacao, 27 Mei 1952

Er gaat hier maar 1 x per weekpost weg, de KLM heeft 2 vluchten laten vallen vanwege benzine besparing. Wij krijgen alleen zaterdags post. Morgen heb ik weer de wacht, en als we van wacht afkomen, begint er gelijk een meerdaagse oefening, want we krijgen een landing van af Aruba, die gasten moeten we dus van de wal zien te houden.  Vandaag ben ik zo`n beetje aan het tuinieren geweest, ik moest tuintjes en perkjes afzetten met rotsstenen, om  het water tegen te houden, want iedere plant krijgt iedere dag een paar emmers water, en dat moet dan niet weglopen. Als ik iedere dag zo`n baantje had , werd ik vast honderd jaar.

Het weer is de laatste dagen ook nogal goed, het heeft een keer flink geregend en het waait nogal flink. Alles bij elkaar dus goed uit te houden. Vanmiddag ben ik natuurlijk weer wezen zwemmen, en van avond draait er weer een gratisch film in het kamp, i.v.m.het algemene geld tekort van de Jannen op het eind van de maand. In het begin van de maand moet je n.l. betalen al is het niet veel.

Curacao, 2e Pinksterdag  2 Juni  1952

Er gaat nu weer 2 x per week post weg, dus kan ik nu ook schrijven. Het is dus weer een beetje verbeterd, want al gaat de tijd hier erg vlug, als je een week op post moet wachten ben je er niet lekker mee, dat duurt net iets te lang. Morgen gaan we weer voor een maand met lessen beginnen, we gaan dan gelijk schieten, dus gaan we morgen naar HATO. Over een week gaan we waarschijnlijk voor een paar dagen naar Aruba voor een parade. Ik hoop maar dat het nu door gaat, want het is hier nog al vlug verandert.

Ik heb nu al een hele tijd geen klamboe meer nodig, want er zitten op Suffisant geloof ik geen muggen meer, die kunnen zeker niet tegen de hitte. Van de week met die nachtoefening ben ik nog op Waterfort geweest en daar zaten er  nog wel, maar dat is pal aan het water. Die meerdaagse oefening, heeft maar 1 1/2 dag geduurd, en van  Donderdag avond tot Vrijdag ochtend heb ik in een jeep gezeten, want we hebben de hele nacht  langs de kust op en neer gereden, en meer heb ik van de oefening niet meegemaakt, want het is op een ander deel van het eiland uitgevochten.

De 13 e van deze maand zit ik hier 5 maanden, en als ik op tijd afzwaai, zit ik ook op de helft, en als de andere helft nu net zo vlug voorbij gaat, dan heb ik niet te klagen. Van de week zal ik ook nog wat delegeren, want ik ontving weer f 90,-.

Curacao.   5 Juni   1952.

Maandag avond gaan we naar een toneelavond van de CPIM en Dinsdag gaan we naar Aruba voor een parade. Het voor 2 of 3 dagen, dus eindelijk is het er dan toch van gekomen, dat we wat van een ander eiland zien. Waarschijnlijk zal het wel zo ongeveer zo zijn als hier, tenminste te oordelen naar de foto`s die ik gezien heb. Ik zal ook mijn toestel maar meenemen, ik heb al zoveel te sjouwen, dat dat er ook wel bij kan.

Een van de jongens heeft een gramofoon gekocht, dus hebben we nu bijna de hele dag muziek, dat ding was al eerder bij ons in de barak, maar die jongen waarvan hij was draaide bijna alleen opera`s.

Hieronder een foto-galerij. Klik op een foto voor een vergroting c.q. voor bladeren door de galerij heen.

Curacao   13 Juni    1952 – Aruba

Dinsdag zijn we met 2 marine scheepjes naar Aruba vertrokken 1 peloton op de “Ceram” en 3 pelotons op de “Willem v.d.Zaan”. Ik zat op de “Ceram”, en daar heb ik straks nog meer over te vertellen. We hebben er ongeveer 8 uur over gevaren, en kwamen om 4 uur `s middags aan, daarna hebben we de parade voorgeoefend en toen het donker was met auto`s van af Oranjestad naar het mariniers kamp Savaneta. Dat kamp ligt tussen Oranjestad en St.Nicolaas, +/- 20 min. rijden van af Oranjestad.

De andere dag hebben we de parade gelopen in een stadion. ( er werd een M.W.O. uitgereikt) en `s middags een rondrit over het eiland. We hadden niet zo erg veel tijd, dus is het nogal vlug gegaan.  Het eiland op zich zelf is veel lager, vlakker en onvruchtbaarder dan Curacao, er groeien minder cactussen en er was maar 1 plantage op het hele eiland waar nog een beetje groente werd gekweekt, en dat moet dan ook bijna met goud worden betaald. Er zit ook goud in de grond, maar het is te moeilijk om het uit de grond te halen, daarom blijft het rustig zitten, in de olie is meer te verdienen.  Je ziet er ook veel meer blanken als op Curacao. Dat komt omdat de oorspronkelijke bewoners al bijna blank waren, n.l. indianen.`s Avonds was er een verplichte bioscoop- voorstelling in Oranjestad, en daar waren de meesten het natuurlijk niet mee eens, maar we werden er toch naar toe gebracht, er werd natuurlijk een flink zoodje  van geschopt, maar dat mag hem ook al niet hinderen.

Donderdagochtend  4 uur op en 7 uur waren we weer op weg naar Curacao. Het waaide hard en we hadden tegenwind. We deden er 11 uur over, en alle hens was zeeziek. De Ceram is zo klein, dat hij bijna over elke golf moet heenklimmen, de W.v.d.Zaan bracht het er beter af, maar die is een stuk groter.

Nu moet ik nog even op de Ceram terugkomen. We waren ongeveer een uur aan boord, toen ik tegen een korporaal van de marine opliep, eerst bleef hij me stokstijf aan staan staren, en toen zei hij “kom jij niet van Oudenhoorn?” Toen herkende ik hem gelijk. Het was Jan de Bloeme, ik heb gelijk met hem op de ambachtschool  gagaan. Hij komt van Hoogvliet, en is Kpl. machinist op de Ceram. Hij heeft me gelijk het schip van onder tot boven laten zien, want hij was zo blij als een dief een bekende te ontmoeten (en ik niet minder). Hij is hier al negen maanden, en moet in het geheel 2 jaar hier zijn. Ik was niet zo goed of ik moest beloven dikwijls terug te komen, en daar begin ik volgende week al mee. Dus dat is dat, en nu nog wat anders. Die delegeatie die ik had klaarliggen is nog niet weg, dat is in de slof gebleven, maar als ik nu niet gauw de kans krijg hem weg te doen, dan komt ie het begin van de volgende maand gelijk met de andere. Vanochtend hebben we weer eens een velddienst gehad, dus weer een zweetbad, maar dat leed is ook weer gauw geleden, want over 14 dagen zitten we weer op Waterfort.

Curacao, 16  Juni  1952

Morgen is het weer om 5 uur overal. We moeten weer een berg beklimmen, het is er deze keer maar 1, alleen wat hoger dan de vorige, verder hebben we ook woensdag en vrijdag velddienst en schieten, dus heel de week vroeg op. 

Curacao, 22 Juni  1952

Vanavond moet ik naar “Parera”, (daar ligt de Ceram) Jan de Bloeme opzoeken. Vanmiddag heb ik hem op St. Michiel nog gezien, hij was er n.l. ook aan het zwemmen.  Van de week heb ik ook nog een paar bosjes kranten ontvangen. Zo nu en dan komen er wel eens vragen of ik nog geen zeepost ontvangen heb, want ze zijn wild op de motorkampioen. Ze geven me bijna geen kans dat ik ze zelf lees. Je ziet ze vallen nogal in de pul. Dinsdag begint er weer een oefening van 2 of 3 dagen. Ik heb al horen fluisteren dat we nog eens naar Bonaire gaan, maar dat is helemaal nog niet zeker. Maar jullie horen het wel als ik er geweest ben. Dit is de laatste week dat ze nog van die gijntjes uit kunnen halen, want daarna zitten we weer op Waterfort.

Nou hier in het kamp zijn ze aardig aan het tuinieren. Eerst hebben ze een stuk grond een week lang onder water gezet, en daarna allerlei proeftuintjes gemaakt. Ik heb nog nooit iets zo hard zien groeien, boontjes b.v. stonden  nadat ze een week van te voren gepoot waren 5 cm boven de grond. Maar het geheel is duur van het water, want het is fantastisch hoeveel water er voor zo`n klein stukje grond nodig is, daarom is verse groente hier zo duur.

Curacao    27 Juni  1952

Het heeft 2 dagen geduurd, en het was hier op het eiland. Ik heb er maar weinig van meegemaakt, want de eerste dag namen ze me gevangen, en zodoende was ik aan het zwemmen, terwijl de anderen door de knoekoe ploeterden.

Er zijn vanochtend een heel stel jongens 2 e klas geworden, maar er zijn er ook die het al drie maanden hadden moeten zijn (o.a.Henk Visser), en die horen nog steeds niets. Ik snap niet hoe ik het zo vlug geworden ben maar dat kan me eigenlijk niet zo veel schelen, want voorlopig heb ik vanochtend weer f 90.- ontvangen, dus zal ik er mijn hoofd maar niet over breken.