Dit is deel 4 van een beschrijving van de diensttijd van Izaäk Oprel in Curacao. De tekst is van hemzelf (!), gefilterd uit vrij uitvoerige brieven die hij naar huis had gestuurd. De foto’s komen uit zijn foto-album, ingekleurd door de maker van deze blog (van heeele kleine zwart-wit-foto’s…, niet altijd even goed gelukt). 

Het geeft als het goed is een mooi tijdsbeeld hoe een 20-jarige marinier zijn dienstplicht beleefde destijds.

Dit deel beschrijft een periode bij ‘Waterfort’.

Waterfort     7 Feb.1952

Op het ogenblik ben ik aan het sparen voor een duikersbril, die dingen zijn wel niet zo duur, maar we hebben deze maand nog niet veel geld ook. Van zo`n bril kan je hoopjes plezier beleven want dan kan je met het zwemmen onderwater blijven kijken , en dan kan je  20 tot 30 meter de mooiste en de gekste vissen zien die je je kunt indenken.

Ik  heb al een keer zo`n bril opgehad, en het was gewoon fantastisch. Je zag er verschillende soorten koraal, dat zijn soms net boompjes, maar dan van steen. Je kan ook hele grote schelpen opduiken waar de dieren nog inzitten, ze zijn soms zo groot als een voetbal en hebben de mooiste kleuren. 

Zoals jullie al weet waarschijnlijk, zit ik op Waterfort om voor een maand de wacht te persen. De eerste keer heb ik hier voor het huis van de gouverneur gestaan.

Dat is overdag 4 x 1 uur en `s nachts 2 x 2 uur en dan krijg je `s nachts de kans om 1 1/2 uur te slapen, wat niet veel is, maar dan mag `s ochtends 3 uur slapen. De dag na zo`n wacht hebben we practisch helemaal vrij en de dag daarop lessen, waarna het weer van vorenaf begint. We hebben hier wel het voordeel, dat we geen velddienst krijgen en daar  ben ik al lang blij  om. 

Van de week is er nog een Engelse kruiser binnen gekomen en ik was voor de verandering weer eens bij de erewacht op de fortmuur, en na dat spul knetterdoof van de saluutschoten met die kanonnen die op de muur staan. Ondertussen ben ik over de helft van mijn diensttijd heen, dus kan ik af gaan tellen.

Op het  adres wel steeds zetten dat ik in het 4 e Inpel. zit anders krijg ik de brief later dan normaal, vooral nu ik op “Waterfort” zit, dus:  Mrn. 111 z/m  I. Oprel  Stb.no. 70014   4 e Inpel. Marns.kamp Suffisant  Curacao  Ned. Antillen.

Hieronder een foto-galerij. Klik op een foto voor een vergroting c.q. voor bladeren door de galerij heen.

“Waterfort”      Willemstad     Donderdag  14 -2 52

Ik zit hier nu wel midden in de stad, maar veel ben ik nog niet weggeweest. Een enkele keer de stad in, maar iedere keer kom je toch in het militair tehuis terecht, en daar is het nog wel het beste.  Als je van de 3 dagen 24 uur wacht heb, dan heb je niet veel zin om een hele avond uit te gaan, en duik je liever in de klamboe, daar lig je dan gelijk veilig voor de muggen en kakkerlakken, en die zitten er soms zo veel dat ze met een beetje samenwerking je rustig van je bed kunnen halen. Muggen is tot daar aan toe, maar kakkerlakken zijn zulke vieze bruine torren, dat het kippenvel me soms op de rug komt, Als er dan ook zo`n kreng in je kast komt, kun je gelijk uitpakken want ze vreten overal aan, maar zo ver laat ik het niet komen, want regelmatig kijk ik de boel na, ik ben veel te vies van ze.   

Van ochtend zijn we wezen schieten bij het vliegveld HATO, en daarna gaan zwemmen in de St.Michielsbaai, dus het is een soepele dag geweest.  Over het algemeen  is het hier op “Waterfort” nog al rustig, want we zitten hier met 30 man, Waarvan 10 man de wacht heeft, die 10 , die de vorige dag wacht gehad hebben slapen, dus schiet er 10 man over, en die op hun beurt houden hun mond dicht om de anderen niet wakker te maken. kun je nagaan hoe rustig het is.  

Gisteravond zat ik met Henk Visser op de fortmuur te kijken naar het in en uitvaren van de schepen. Het was flink donker, en we zagen opeens een heel school vissen aan komen, nu zal je vragen hoe kan je die nou zien in het donker, maar dat kwam omdat ze licht op hadden. Hoe groot die vissen waren weet ik niet, maar die lichtpuntjes waren zo groot als een brandende sigaar in het donker. Alleen was het helder groenachtig licht.  Het is wel een gek gezicht zo`n school zwemmende zaklantarentjes voorbij te zien komen, maar ja misschien zie ik nog wel meer  van die vreemde dingen. 

Hieronder een foto-galerij zonder verhaal erbij. Klik op een foto voor een vergroting c.q. voor bladeren door de galerij heen.

“Waterfort” , 19 Feb.  1952

Die duikersbril waar ik over schreef heb ik nog niet, maar als ik aan het eind v.d.maand “kat” vang, dan koop ik er gelijk een, en dan kan ik gelijk delegeren. Hoeveel dat zal zijn weet ik nog niet, want ik weet nog niet hoeveel ik krijgen zal. Pa vroeg nog of  er gevaarlijke vissen of ander gespuis in zee zat. Die zitten er wel, maar meestal  alleen in diep water, waar wij zwemmen is het niet dieper dan 10 m. In sommige baaien kwam het wel eens voor dat er haaien of baracuda`s in kwamen, maar daar hebben ze nu stalen netten voor gespannen, dus is het er nu veilig. in die baai waar wij meestal in zwemmen is niet met een net afgezet, maar hij wordt een paar maal per week afgestroopt met een net van 100 m lengte (St.Michiel is een vissersplaatsje) dus zie je er geen haaien.

Baracuda`s zijn zijn kleinere vissen (ik heb ze nog niet gezien) die vallen aan als met een hele school zijn, Maar zwemmers hebben daar hoogst zelden last van, alleen als ze te ver uit de kust komen.  Op de bodem liggen dan nog de witte en zwarte zeeappels, de zwarte is het gevaarlijkst, als je daar op trapt krijg je een bosje stekels in je voet, en die krijg je er niet uit, die moeten er uit zweren. Ik heb er ook een keer op getrapt, maar heb er weinig last van gehad, want doordat ik erg veel zwom waren ze er na 14 dagen uit zonder te zweren. Na die tijd heb ik de bodem met mijn voeten niet meer aangeraakt, ik kijk wel uit. Met een bril kan je ze zien en ze dus uit de weg gaan. . 

Dat er kranten op komst zijn is prachtig, want als het gerucht gaat dat er zeepost aangekomen is, gaan ze de jeep al tegen om de kranten op te halen, en die worden ook kapot gelezen, al zijn ze meestal 6 weken oud.  Het nieuws van de dag krijgen we van de marconist, die zorgt dat er iedere ochtend een kort verslag is van binnen en buitenlands nieuws w.o. ook sport uitslagen.

Hieronder een foto-galerij. Klik op een foto voor een vergroting c.q. voor bladeren door de galerij heen.

“Waterfort”          Zondag 24 Feb. 1952

Op het ogenblik is het hier carnaval. Gistermiddag ben ik nog de wal op geweest, en heb Prins Carnaval met zijn gevolg nog gezien. `s Avonds was het dansen op het Wilhelminaplein, maar daar was niet genoeg animo voor, en was het al vroeg afgelopen, en ben ik nog naar de film geweest , in het Mil.tehuis.

Gistemiddag ging ik wat bananen halen, en gewoonlijk krijg je 10 of 12 voor een kwartje, en ik kreeg er 30. Ik wist er zowat geen raad mee. Op het ogenblik heb ik de wacht dus heb ik al de tijd om alle brieven te beantwoorden, ik moet nog heel wat schrijven. Dit is waarschijnlijk de laatste week dat we op ‘Waterfort’ zitten, en gaan we weer terug naar Suffisant. maar dat veranderen mag ik wel, zo nu en dan, want de tijd vliegt voorbij.

Van de week zijn er weer 16 thuis gevaren met de Willemstad. De Willemstad is precies zo`n boot als de Oranjestad. Het zijn de grootste schepen van de K.N.S.M., maar als je ze naast die Franse of Amerikaanse kanjers ziet die hier zo nu en dan een binnenkomen, dan lijkt het nergens op. Ik had het daarnet nog over bananen  en ik weet niet of ik het al geschreven had,  maar de mensen die ze verkopen, komen met zeilbootjes uit Venezuela. Ze brengen fruit en gedroogde vis mee en zijn over het algemeen erg goedkoop. Hier in de haven ligt ook een Scheveningse logger de “Sch 77” die is op eigen kracht naar hier gekomen geloof ik, en van de week was de schipper aan het vis verkopen, want hij schijnt hier regelmatig te vissen. Je moet er maar zin in hebben om zo ver van huis te gaan in zo`n dopje.

Binnenkort komt de Nieuw Amsterdam hier, en dan zal ik als het kan eens aan boord gaan kijken, ik wil hem wel eens van dichtbij zien.  En in Juni of Juli komt de Koningin hier een bezoek brengen, dus lopen wij waarschijnlijk weer een paar dagen mee als erewacht, maar ja zover is het nog niet dus zullen we maar zien als het zover is.

Hieronder een foto-galerij. Klik op een foto voor een vergroting c.q. voor bladeren door de galerij heen.

 

Curacao       28 Feb. 1952

Vanmiddag ben ik de wal op geweest en heb even wat postzegels gehaald. De jongens van de wacht vroegen  of ik er voor hun ook mee wilde brengen, en zodoende had ik voor f 35,- postzegels in mijn zak. Van ochtend hebben we ook nog tractement ontvangen, en ik kreeg f 50. Ik hoop dat ik de volgende keer het volle pond krijg n.l. f 59,-.  Eerst was ik vanplan f 25,- te delegeren, maar van wege de postzegels maak  ik  nu     f 10,- over, als ik van de rest nog overhou, dan komt dat de volgende maand mee. 

Weet je wat zo gek is? Aan boord van de Oranjestad gebruikte ik zonnebrandolie en ik verbrandde , en zo lang ik hier zit is het flesje nog niet open geweest, en ik ben niet meer verbrand. Ook die zonnebril heb ik alleen aan boord gebruikt. Als je iets moois wil kopen moet je naar Punda  (spreek uit Poenda). een gedeelte van Willemstad. 

Bijzondere dingen, zoals in Oost- Indie heb je hier niet, maar je kan wel mooie dingen krijgen hoor, en en sieraden zijn zeker zo duur als in Holland. Nijlonkousen zijn hier zat te krijgen, als je nog eens een paar nodig heb, geef je de maat maar op, en ze komen. Vannacht hebben we wacht gehad, dus mogen we  van ochtend van 10 tot 1 slapen, maar we waren maar met 3 van de 11 man over, en de rest stond op parade voor allerlei kleinigheden, dus die zitten zondag met minstens licht arrest.