Dit is deel 5 van een beschrijving van de diensttijd van Izaäk Oprel in Curacao. De tekst is van hemzelf (!), gefilterd uit vrij uitvoerige brieven die hij naar huis had gestuurd. De foto’s komen uit zijn foto-album, ingekleurd door de maker van deze blog (van heeele kleine zwart-wit-foto’s…, niet altijd even goed gelukt). 

Het geeft als het goed is een mooi tijdsbeeld hoe een 20-jarige marinier zijn dienstplicht beleefde destijds.

Dit deel beschrijft de tijd dat hij weer terug op Marinierskamp Suffisant belandde.

“Suffisant” ,  4    Maart  1952

Nou ik zit sinds gisteren weer op Suffisant, en heb al gelijk weer de wacht, en morgen velddienst, dus we pakken gelijk weer goed aan. Op Waterfort waren we het gemakkelijker gewend. 

Van de week zal ik proberen f 10,- te delegeren, van de PTT (red.: zijn werkgever) heb ik nog niets gehoord, maar dat is meestal zo, eer ze het in de gaten hebben ben je weer thuis. Maar ja dan sparen ze nog maar een beetje voor me. De 8e ben ik een jaar in dienst, dus begin ik al aardig af te tellen. In April gaan er weer een hoop jongens naar huis, dus om die tijd zullen er ook wel weer nieuwe komen, die treffen het dan niet zo best, want dan is het al behoorlijk heet.

Hier begint de boel al aardig te verdorren van de warmte, want regen is er niet meer , de tuintjes die ze hier in het kamp aangelegd hebben, moeten dan ook elke dag hun portie water hebben, anders zijn ze zo leeg. De grond is zo hard, dat het haast geen water opneemt dus is het gauw weer verdampt.

Gisteren ben ik met zwemmen met horloge en al het water in gesprongen en was al een tijdje aan het zwemmen toen ik het in de gaten kreeg, het bleef nog een tijd lopen, maar `s avonds stond het stil. Met alcohol hebben we het zoute water er uitgespoten, en nou maar afwachten of het goed gaat.

“Suffisant”, 8  Maart 1952.

Op het ogenblik regent het, het is al een hele tijd geleden, dus komt het niet ongelegen, maar ik ben toch blij dat ik net ben afgelost. `s Avonds kunnen we niet weg, want de dag na de wacht moet je altijd om 10 uur binnen zijn, en is het de moeite niet om de poort nog uit te gaan.

Ik heb nog foto`s genomen vanaf het paleis van de Gouverneur, dat zijn wel de mooiste die ik tot nog toe gemaakt heb. Maar ja je hebt ook niet altijd gelegenheid om op het dak van de Gouverneur te kruipen.  Wij moesten er wel eens zijn als de vlag niet in orde was.  

Van de week is het weer behoorlijk raak geweest met de cactussen. We hebben 3 maal velddienst gehad, en heb dan ook heel wat naalden uit moeten trekken. In mijn kast moet ik er nog een paar hebben liggen, en als ik ze vinden kan stop ik ze in deze brief. Mijn rechter middelvinger zit op het ogenblik in het verband, en is wat lastig met schrijven. Dat heb ik ook te danken aan die naalden. Van de week ben ik iedere dag wezen zwemmen, en heb veel plezier van die bril.  Er zitten bij St.Michiel een hoop schildpadden, van zo ongeveer 75 cm tot 1 m in doorsnee. Jammer genoeg kan je er meestal niet dicht bij komen, want ze hebben je zo in de gaten, en dan gaan ze  naar diep water. 

Tegenwoordig hebben we een bioscoop in het kamp, en draait 3 x per week, anders gingen we nog wel eens naar het Portugezenkamp, dat is vlak bij, en ze hebben er een openluchtbioscoop, dus die zit niet zo gauw vol. 

Zo nu en dan krijgen we hier melk, dat is natuurlijk iets bijzonders, want er is hiet niet zo veel. Je weet gewoon niet wat je overkomt weer melk te proeven. Het is wel duur. het kost 60 ct per lieter, in hollands geld zou dat f 1,20 zijn. Om nu even op die foto`s terug te komen, op die ene sta ik op post voor het Paleis van gouverneur en de andere is de Willem 111 kazerne in “Waterfort”, op de achtergrond zie je de fortkerk in “fort Amsterdam.” Je ziet dus wel dat het vlak bij elkaar is. 

De cactusnaalden die hier inzitten, zijn van verschillende soorten, en groeien meest op bosjes van 7 tot 12 stuks. Van die dunne naalden heb je wel het meeste last.

Curacao , 13  Maart  1952

Morgen gaan we de Drie Gebroeders beklimmen, dat zijn 3 bergen van 100 m hoogte, dus moet ik straks in de looppas naar de cantine voor een filmrolletje, want er zullen wel mooie foto`s te maken zijn, maar jullie horen nog wel hoe het geweest is. 

Gisteren heb ik de wacht gehad bij het radiostation Suffisant, maar die buitenpostjes mag ik wel, het is er rustig dus kan je het grootste gadeelte van de nacht slapen, als er tenminste geen honden of katten in de buurt zijn, want die raken nog al eens slaags snachts. Ik vind het eigenlijk jammer dat we niet op die krengen mogen schieten, maar ja leven en laten leven zullen we maar denken.

Alleen kakkerlakken krijgen bij mij geen genade. Met die geiten kan je nog wel eens lachen, die komen met etenstijd naar de wacht voor de overschotjes, en ze vreten alles op ook, want ze vinden hier niet zo erg veel, zelfs kokend afwaswater zopen ze uit, met zeep en al en ze schijnen er tegen te kunnen want ze blijven allemaal in leven.

Curacao, 19 Maart 1952 

Zojuist ben ik teruggekomen van het zwemmen, het is woensdag, dus mogen we de hele middag weg, dus als we geen wacht hebben, zijn we op die dag meestal op St. Michiel te vinden.  In mijn vorige brief schreef ik dat we de Drie Gebroeders moesten beklimmen, nou het is een mooie trip geweest. Ik heb een hoop mooie foto`s gemaakt. Van 1 filmpje moet ik er ongeveer 100 bij laten maken, een ander filmpje moet nog ontwikkeld worden, tot nog toe zijn ze allemaal goed gelukt.

Het is wel een hele klim geweest, maar het was de moeite wel waard hoor. 

Morgen gaan we op een meerdaagse oefening, en dat duurt waarschijnlijk 2 dagen, dus dat wordt 1 nacht slapen in een tent, als er van slapen iets komt tenminste. Maar hier is het goed kamperen want het is altijd goed weer, en we komen vlak bij zee te zitten, we moeten zwembroek meenemen, dus zal er nog gezwommen moeten worden ook. Niet kwaad dus.

Op het ogenblik is Henk buiten dienst, hij heeft n.l. een ontstoken neus en ooglid, hij heeft er mangeline op gekregen tijdens velddienst. Mangeline is een melkachtig sap wat uit een bepaald soort boom komt zodra hij beschadigd wordt. Als je het op je huid krijgt worden het het op die plaats direct blaren, dus moet je ze uit de buurt blijven. Ik moet mijn marsbepakking nog klaarmaken, er zitten nog wat jongens aan me te roepen om er mee te helpen.

Curacao      21 Maart  1952.

We waren voor 1 dag en nacht in bivak op “Santa Cruz” dat is nabij de Westpunt van het eiland, en de post werd netjes achterna gebracht. We hebben er gekampeerd in kleine tentjes ( 2 persoons), veel hebben we niet geslapen omdat er een nachtelijke oefening aan verbonden was, maar de tijd die we geslapen hebben, (een paar uur) sliepen we naast de tent, en dat ging prima. We hadden er helemaal geen last van muggen of zo iets. Gistermiddag hebben we er een paar uur aan het zwemmen geweest, en van ochtend weer een tijd. Vandaag tegen de middag zijn we thuis gekomen,  en binnenkort krijgen we waarschijnlijk weer zo iets, maar ik mag dat wel. Ik heb het bij zo`n gelegenheid prima naar mijn zin, en kan mooie foto`s maken.

Op de foto die ik hier insluit, staat het huis v.d.Gouverneur. De foto is genomen in fort Amsterdam, en je kan er op zien waar wij in Februari de wacht hebben gelopen, of eigenlijk grotendeels gestaan. Je ziet wel dat we er lekker in de zon stonden, daarom staan we overdag ook maar 1 uur achter elkaar. 

Curacao, 25 Maart 1952 

In het kamp zijn mensen aangesteld ,die elke ochtend alle boompjes water geven, anders was de boel hier gauw kaal.  Het is eigenaardig, maar alleen boomsoorten met doornen kunnen het nogal lang volhouden.

Van de week is er weer een tweedaagse oefening, maar nu gaan we niet kamperen, maar komen `s avonds in het kamp eten, en gaan `s nachts weer op pad, het wordt dus weer eens nachtwerk, dat heeft ook zijn voordelen, want dan is het tenminste niet warm, en de andere dag vrij van dienst. 

De foto die ik hierbij insluit is al een heel tijdje geleden genomen, en hij is niet zo duidelijk, omdat ik niet wist hoe ik het toestel het beste kon instellen. Nu ben ik er wel zo ongeveer achter, ze mislukken tenminste niet. Op de foto zit ik met Henk Visser op een rots bij het zwembad aan de St.Michielbaai, maar zo gauw ik kan zal ik een duidelijke foto van mij zelf sturen.

Hieronder een foto-galerij. Klik op een foto voor een vergroting c.q. voor bladeren door de galerij heen.

Curacao, 30  Maart   1952

Gisteren heb ik weer een bosje kranten ontvangen, dus kunnen we weer lezen, al heb ik er nog niet veel van gezien, want vandaag ben ik heel de dag naar St. Michiel geweest, en maar zwemmen natuurlijk en bruin worden. Gisteren heb ik eigenlijk meer geslapen, want vrijdag zijn we terug gekomen van een meerdaagse oefening, en in die 2 dagen helemaal niet geslapen,  maar daar zijn we nu weer overheen.  De cactussen heb ik dit keer nog al aardig mis kunnen lopen, ik geloof dat je daar steeds meer handigheid in krijg.  De meeste jongens zijn nogal gescheurd en geplukt teruggekomen, want die moesten in het donker over een berg heen sjouwen, en er was helemaal geen maan, en gelukkig slofte ik voor een baantje. 

Ik heb jullie wel eens geschreven dat het zeewater hier zo helder is, maar het zal niet meevallen om daar van een goede voorstelling van te geven. Vandaag heb ik wat meegemaakt wat het misschien wat gemakkelijker maakt.  Bij het zwembad ligt n.l. 50 m uit de kant een vlot, dat is er speciaal voor de zwemmers neer gelegd. We waren met een heel stel op dat vlot aan het stoeien, er waren ook een paar meisjes bij, en een er van verloor een paar haarspelden. Bij dat vlot is het zo`n 5 a 6 m diep, en met met mijn duikbril op kon ik ze op de bodem, zien liggen, en in een duik bracht ik ze boven. In holland zal het niet meevallen een stukje water te vinden, wat zo helder is, misschien in Zeeland in de Schelde, maar verder zou ik niet weten te zoeken.

We hebben ook weer kat gevangen, en ik ontving deze keer f 58.- en het schijnt dat alle schuld nu afbetaald is.  Ik heb maar gelijk f 25,- gedelegeert, Ook heb ik de luitenant verteld, dat ik al langer dan 1 jaar in dienst ben. Als nu alles goed gaat kan ik in Mei of Juni 2 e klas worden, en ga ik +/- f 30,- meer per maand ontvangen, dus dat is niet zo gek. 

Curacao     3  April  1952

De gewone dienst is voor ons weer voor een maand afgelopen, we zijn n.l. weer wachtpeloton geworden, net als op Waterfort, maar nu zitten we op een paar radiostations en een minutie opslagplaats.  De andere dagen, (2 van de 3) werken we hier in het kamp, want er is nog een hoop op te knappen, b.v. de riolering, die zat altijd verstopt, en nu moet er een nieuwe in de grond.

Gisteren ben ik bevordert tot 2 e klas, het is wel onverwacht, maar dat is zoveel te beter, hebben is hebben. Het scheelt me aan het eind van de maand f 35,- dus is het de moeite wel waard. de jongens kunnen niet begrijpen dat ik zo snel 2 e klas geworden ben, want de meesten hebben er een paar maanden op gewacht.

Ik doe er weer een foto bij, het is wel niet zo`n mooie en dat ik er nog op sta is eigenlijk per ongeluk, want de jongen die hem nam kon niet goed met het toestel omgaan, en knipte af terwijl ik een plaatsje stond te zoeken. De foto is genomen tijdens het bergbeklimmen, op de voorgrond zie je wat struikjes en cactussen staan, er stonden er op die bergen heel wat, en er is geen kruimeltje grond te vinden, de wortels zitten zomaar in gaten en spleten. Er staan ons nog een paar mooie veldoefeningen voor de boeg, als het een beetje wil gaan we deze maand nog naar Bonaire voor een dag of 3. En binnen een paar maanden nog naar Aruba. Ik hoop maar dat ons peloton allebei de keren mee gaat.

Curacao               6 April    1952

Vanavond komt de M.S. Willemstad weer aan, en brengt weer 60 man mee, ik ben benieuwd of er nog bekenden bij zijn.  Van de jongens die mee terug gaan zijn er nu al met verlof. Er zijn er trouwens heel wat in ons peloton die de tijd er op hebben zitten, dat wordt dus een hele vernieuwing.  Vandaag ben ik natuurlijk weer wezen zwemmen, ik ben trouwens nog maar net terug.

Iedere vrije zondag ben ik op St. Michiel te vinden, dat is dan ook wel de beste plaats om je tijd door te brengen, en vanavond ga ik naar het Portugezen kamp, daar is een film, maar ik heb daar meer oog voor de mensen dan de film.  Je kan je niet voorstellen hoe die mensen met zo`n film meeleven, als er in een film gevochten wordt, dan vechten ze haast mee.

Nog even naar de ziekenboeg want ik heb een plekje aan mijn voet, als ik er nu gauw bij ben heb ik er misschien geen last van.