Reisverslag van de Tirol-Karinthie reis, een groepsreis van Horizon Motorreizen. Waarom een groepsreis? Routes zijn tenslotte overal te downloaden, en veelal beschikbaar bij het hotel wat je boekt.
De meerwaarde m.i. is het groepsgevoel van gelijkgestemden, ervaringen uitwisselen over de gereden routes en belevenissen daarop, waarbij de reisleiding als binding fungeert. Er is op zo’n groepsreis maar 1 ‘verplichting’: om 19:00 samen aan het diner. En of je nu de korte of lange route rijdt (of zelfs een andere route), in je eentje of elke dag met een ander groepje, dat is geen probleem, en wordt ook volledig geaccepteerd door de groep. Da’s het mooie.
Deze reis zou ik in mijn eentje naar toe gaan, in drie dagen, en de groep in Oostenrijk ontmoeten. Er viel 1 deelnemer af (gebroken hand). Janny, die ik nog kende van school, was van plan om een individuele vakantie op de motor naar Frankrijk te ondernemen rond hetzelfde tijdstip, maar dit was ook erg spannend en leuk om te doen, dus op het laatste moment aangehaakt.
Dag 1, Zeist – Cleebourg, 22/7/2022
Klaar voor vertrek – mijn Yamaha Super Tenere XT1200 ZE – gepoetst, koffers aangehaakt, nieuw voorbandje, beurtje gehad, testritjes gedaan daarna, all set.
Afgesproken om Janny op te pikken bij een restaurantje bij Verviers in België, met het plan om gelijk even koffie te drinken. Oppikken lukte wel, koffiedrinken niet. Restaurant verzorgde geen koffie voor ons… Dan maar verder rijden en uiteindelijk langs de altijd gezellige Autobahn bij Bickendorf even relaxen.
Stuk snelweg gepakt, en in Duitsland de route binnendoor halverwege opgepikt (bij Wittlich) die Horizon Motorreizen had gegeven.
Janny naar Wissembourg in hotel (had dus later geboekt, standaard hotel was vol), ik naar hotel ‘le Cleebourg’ in Rott, paar kilometer daar vandaan. Mooi hotel, airconditioned kamer. Daar ook Herman ontmoet, die ook dezelfde reis maakt. Nog even besloten om niet samen op te reizen, hij is van plan de hele route van Horizon te volgen, wij (ik) willen weer een stukje afsnijden door een stukje snelweg te nemen. Of dat verstandig was?
Dag 2, Cleebourg – Seefeld, 23/7/2022
Schitterende routes gereden, maar het eerste stuk snelweg, met de bedoeling wat af te snijden. Maar duurde wat langer door files en langere stop bij een grote rustplaats langs de snelweg. Op de route gekomen bij Ravensburg, om de ‘Deutsche Alpenstrasse’ te volgen. Dat was in ieder geval een goede beslissing.
Dag van extremen vandaag, in het begin vrij koel, op rustplaats snelweg bloedheet, in Oostenrijk wat regen. De Fernpas in de regen gedaan. Maar al met al een lange rit van ruim 500 km.
Janny vandaag 60 geworden! Heeft ze helaas in haar eentje moeten vieren, zat ‘s avonds ook weer in een ander hotel.
Aangekomen in hotel Seelos in Seefeld, Tirol. Meer Oostenrijk kan je niet krijgen in dit hotel geloof ik. Wanneer je de deur van balkon open doet hoor je ook nog koeienbellen. Het vrouwelijk personeel loopt in Dirndl kleding. Het vakantiegevoel wordt steeds sterker :-).
Dag 3, Seefeld – Kotschach-Mauthen, 24/7/2022
Besloten om de hele voorgestelde route van Horizon te volgen, zou zonde zijn om b.v. de Timmelsjoch te missen en over snelwegen te jakkeren. Herman was al iets eerder vertrokken dan wij.
En al vrij vroeg in het traject houdt een verkeersregelaar ons tegen, en mogen we de pas niet op, reden niet echt duidelijk; gesloten voor doorgaand verkeer (motoren) naar Italië? Even samen overleggen, na een rondje rotonde gewoon voorbij die meneer gereden – nog net niet gezwaaid -, de pas op. Kunnen we weer verder, helaas paar kilometer verderop is de weg voor drie kwartier afgesloten, kerkdienst / processie. En Herman?… die was er net voorbij…..
Dit later nog een keer meegemaakt, weer zo’n 20 minuten moeten wachten in een stadje, met de zon volop op onze bol.
Route over de Timmelsjoch (2500 meter) en daarna de Jaufenpas (2099 meter) er achter aan. Schitterend. Eerste vuurdoop voor Janny, zitten aardige haarspeldbochten bij. Moeilijkheidsgraad werd iets hoger voor haar: een haperende motor. Bij terugschakelen naar 1 valt de motor uit , en da’s lastig bij haarspeldbochten. Maar hulde! Zoals bij andere sporten wel eens gezegd wordt: ze wist om het probleem heen te werken.
Dit uitvallen gebeurde nog wel regelmatig deze week en na de vakantie bleek dat de Yamaha Fazer niet zo goed tegen grote hoogtes kan. En dat bleek ook wel, op andere bergen had ze geen last.
Lange, warme, maar mooie rit. Pas om 18.45 aangekomen – net op tijd voor het eten – , veel uren op de motor dus. Half uur voor het hotel nog een wegomleiding. Te lang voor rood licht moeten wachten (ik schat ruim kwartier), moe, hitte…. uiteindelijk rode licht genegeerd en het pad – off-road – gaan rijden, hadden we veel eerder moeten doen….
Hotel maakt veel goed. Het basiskamp Gailberghohe, met een enorme garage voor de motoren.
Klik bij onderstaande galerij op een foto, of ga er doorheen met de pijltjestoetsen.
Dag 4, Rondje GrossGlockner, 25/7/2022
Een rondje van 327 kilometer. Het schema van de routes wat omgegooid door de reisleiding. Voor de GrossGlockner moet je mooi weer hebben, en dat zou het vandaag moeten zijn (en dat was het!), dus deze maar als eerste gekozen. GrossGlockner, Edelweisspitze en een rondje langs allerlei wintersportplaatsen zoals Zell am See (nu zo’n 35 graden Celsius overigens), Maria Alm en Bischofshofen.
Nooit geweten, maar de Grossglockner en de EdelweissSpitze liggen een eindje uit elkaar. Eerst maar eens naar de GrossGlockner.
Klik bij onderstaande galerij op een foto, of ga er doorheen met de pijltjestoetsen.
De enige dag waarbij de GoPro aan stond (beetje jammer achteraf), dus ook bewegende beelden.
Naar de top van de GrossGlockner.
Een stukje van de GrossGlockner, op weg naar de EdelweissSpitze.
En dan de EdelweissSpitze.
Klik bij onderstaande galerij op een foto, of ga er doorheen met de pijltjestoetsen.
Dag 5, Staller Sattel, 26/7/2022
Wij hebben de korte route genomen van 211 kilometer. Er was er ook 1 van 335 kilometer. Via Lienz en Hopfgarten naar de Stallersattelpas, hoogte 2052 meter. Afdaling is zo smal dat dit met verkeerslichten wordt geregeld, Je kan dan het eerste kwartier van ieder uur naar beneden. Dus het was even uitkienen wanneer je vertrok uit het hotel.
Onderaan de Stallersattelpas wachtte een beloning in de vorm van een terras aan een meer met schitterend uitzicht.
Klik bij onderstaande galerij op een foto, of ga er doorheen met de pijltjestoetsen.
Dag 6, Slovenie, 27/7/2022
De ‘korte’ route gedaan van zo’n 300 km. Via Tropolach tot Pontebba reden we over een smalle pas. De Naßfeldpass (1.530m) met voornamelijk aan de Oostenrijkse kant slecht wegdek. Op deze pas passeerden we meerdere onverlichte tunnels, met daarin haarspeldbochten. Hoe bedenk je het….
Door de overgang licht-donker was het erg moeilijk te zien hoe de weg liep. Bovenop de pas is de Oostenrijk-Italiaanse grens. Het Naßfeld is het grootste skigebied in de provincie Kärnten. Vervolgens richting Tarvisio gereden. Verderop passeerden we de Oostenrijk-Italiaanse grens.
Via Kransjka Gora” naar de Vrsicpas. Deze pas heeft 50 haarspeldbochten, met in de bocht klinkertjes. Bovenop de pas een heerlijk Sloveense soep gegeten. De donkere wolken kwamen er aan dus vóór de bui snel naar beneden.
Op de terugweg, na een korte pittige regenbui weer de hoogste tijd om onze regenpakken uit te doen. Meteen wat drinken in dit plaatselijke en gastvrije tentje bij de Hermagor – Presseger See.
Op de terugweg nog even een verplicht nummer: de Weissensee, waar de alternatieve elfstedentochten werden/worden gehouden. Was wel erg toeristisch, in ieder geval dat stukje waar wij heel even neerstreken.
Dag 7, Stukje Dolomieten, 28/7/2022
Een middellange route genomen uiteindelijk. Herman had een aanpassing gedaan aan de korte route, lange route was wel erg lang. Pakte mooi uit. Schatting dat we zo’n 280 km hebben gereden.
Het eerste gedeelte van de route loopt via de “Karnische Dolomitenstrasse” in het Lesachtal. Een bochtig parcours dat soms erg slechte stukken weg kent. Wel erg mooi om te rijden. Na Tassenbach richting Silian . Na Silian de Oostenrijk-Italiaanse grens over.
In het begin een beetje oponthoud: Maria Lungau, elk half uur 5 minuten gelegenheid om te rijden – een stukje ‘unpaved’.
De route loopt langs de uitlopers van het Dolomietengebergte en door het nationaal pak de Dolomiti di Sesto. Verder langs Lago di Landro, Sexten en de Kreuzbergpass. Een behoorlijk bochtig traject. Daarna richting de Passo San Antonio (1.489m) om vervolgens in Auronzo Di Cadore aan te komen.
Klik bij onderstaande galerij op een foto, of ga er doorheen met de pijltjestoetsen.
De volgende video zijn wij niet, maar is te mooi om niet te laten zien (met dank aan de reisleiding). Geeft een hele mooie indruk van het landschap waar we in reden
Bovenop de pas een leuke lunchstop waar we ook een deel van de groep aantroffen.
Dag 8, Nockalmpass, 29/7/2022
De route startte met de heerlijke stuurweg richting Oberdrauburg en ging vervolgens over op een wat drukkere weg richting Spittal. Langs de Millstättter See richting de Nockalmstrasse. De Millstättter See ligt op 588m hoogte en heeft een lengte van 12km. Helaas behoorlijk wat regen op de heenreis. Bij Ebene Reichenau even onder een afdak koffie (met iets erbij…. ).
Het hoogste punt van de Nockalmstrasse is 2.024m. Eisentalhohe. Mooie Alpenweiden met koeien op de top. Met elkaar op de foto bij de marmot.
Klik bij onderstaande galerij op een foto, of ga er doorheen met de pijltjestoetsen.
Dag 9, 1e dag terugreis, 30/7/2022
Planning om in twee dagen terug te reizen. 1e dag binnendoor naar de enige tussenstop in het plaatsje Zang. Janny rijdt in drie dagen terug naar familie in Luxemburg, Herman, Lex en ik reizen deze dag samen.
Koffiestop bij een ‘Skischule’, wat aardig aangeeft in welk gebied dat we rijden. Snelweg vermijdend, ergens bij Neukirchen am Grossvenediger. En onderweg toch nog de Kriml watervallen gezien, zij het uit de verte.
Onderweg ging Lex z’n vizier van zijn helm nog stuk (scharnierpunt), gerepareerd met ducktape.
En aangekomen bij erg mooi hotel in Zang.
Dag 10, laatste dag terugreis, 1/8/2022
Besloten om af te splitsen en ieder apart naar huis te rijden, over de autobahn. Een hoop gejakker, maar schoot wel flink op. Nog net op tijd om de tweede helft van de Formule 1 wedstrijd mee te kijken zelfs. Maar in ieder geval een fantastische week beleefd. Net geen 4000 kilometer gereden (FindPenguins, de app die ik gebruikt heb onderweg als ‘tracker’, geeft minder aan, omdat de tracker niet aan stond de eerste paar dagen).
Met dank aan de gezellige groep, reisleiding en mijn mede-reisgenoot!
Als laatste nog plaatjes van de deelnemers en reisleiding.
Mooi verhaal Job